Pomieszczenie z utwardzoną nawierzchnią ułatwia codzienne spłukiwanie kału, wydatnie poprawiając higienę tuczu. Ponadto maszynki do tuczu oraz termosy i parniki po każdorazowym użyciu muszą być starannie oczyszczone i umyte gorącą wodą w celu usunięcia resztek karmy, która mogłaby fermentować i gnić. Szczególną uwagę należy zwrócić na czystość i oparzanie rurek wprowadzanych do przełyku. Są to zabiegi pracochłonne, ale niezbędne do zachowania właściwej higieny i zdrowia ptaków. W końcowej fazie tuczu gęsi trzeba ze względów profilaktycznych zwracać uwagę na zmiany zewnętrzne i kondycję ptaków, aby nie dopuścić do padnięcia. Zmiany zewnętrzne, świadczące o dojrzałości ubojowej, to: wpadnięte oczy, dziób biało zakończony, wyraźnie opuszczone podbrzusze, nastroszone tłuste opierzenie, słanianie się na nogach. W tym okresie ptaki przeważnie już stale siedzą ciężko dysząc. Przy takich zewnętrznych objawach nie należy przedłużać tuczu, a przekazać ptaki do uboju. W trakcie tuczu, obok nadzoru zootechnicznego, gęsi powinny być pod stałą opieką lekarza weterynarii. Dotyczy to głównie kontrahentów, u których zgodnie z umowami obok surowca, paszy i urządzeń dostarczanych przez zakład produkcyjny musi być zapewniony instruktaż i nadzór lekarsko-weterynaryjny.
