Ubytki masy ciała w czasie transportu gęsi z fermy do rzeźni spowodowane są wydalaniem kału z przewodu pokarmowego i stratami wody. Wynoszą one 3?4% w prawidłowych warunkach transportu. Czynnikami sprzyjającymi występowaniu strat są: nadmierna liczba gęsi w klatkach lub pojemnikach, długi i nieostrożny transport, za wysoka lub zbyt niska temperatura otoczenia, długie oczekiwanie na ubój. Wielkość ubytków w czasie transportu zależy od sposobu przewozu, czasu jego trwania, stopnia utuczenia i nakarmienia gęsi, pory roku, rodzaju klatki i pojazdu. W czasie załadowywania i wyładowywania należy postępować z gęśmi bardzo ostrożnie i spokojnie. Przed ubojem powinny się znajdować w dobrej kondycji i pełnej równowadze fizjologicznej; dlatego należy zapewnić im odpoczynek po transporcie z fermy. Na stopień zmęczenia w czasie transportu wpływa także sposób chowu w okresie poprzedzającym transport oraz stopień utuczenia. Brojlery odchowywane w pomieszczeniu aż do czasu przekazania na rzeź, nie przyzwyczajone do swobodnego ruchu, a przy tym o niewyrobionych mięśniach, męczą się szybciej niż inne gęsi. Również dorosłe dobrze utuczone, z dużą powłoką nagromadzonego tłuszczu, są słabsze i szybciej reagują na wszelkie zmiany. Gęsi chude, ale zupełnie zdrowe, męczą się znacznie mniej. Drób zmęczony źle się wykrwawia co wpływa niekorzystnie na jakość, wygląd i trwałość tuszek. Stan jego zdrowia wpływa również na prawidłowe wykrwawienie. W niewykrwawio- nych tuszkach tkanka mięsna jest sina, ponieważ wskutek pękania naczyń włosowatych powstają wybroczyny. Mięso takie ma zapach kwaśny, szybciej się psuje i mniej się nadaje na przetwory.
