Stwierdza się je u gąsiąt dosyć często. Są to przede wszystkim: Eimeria truncata żyjący w nerkach oraz Eimeria anseris i Eimeria nocens. Na rozwój kokcydiozy u gęsi wpływają duże nagromadzenie ptaków na małej przestrzeni, błędy żywieniowe, czynniki stresowe i zakaźne. Przestrzeganie zasad profilaktyki przynosi zawsze bardzo dobre rezultaty. Wielu specjalistów łączy występowanie kokcydiozy z chorobami bakteryjnymi i amidostomatozą wywołaną przez nicienia. Kokcydiozę gęsi charakteryzują zaburzenia układu nerwowego. Występują przede wszystkim objawy nerwowe w postaci paraliżu, zakłócenia równowagi, bezwład kończyn. Z tym wiąże sę utrata apetytu, osłabienie i biegunka. Kokcydioza powoduje bardzo wysoką śmiertelność. Działanie lekami zmniejsza śmertelność, bądź ją likwiduje. Jednak w stadach, gdzie wystąpiła kokcydioza należy dokonać bardzo ostrego brakowania, ponieważ nawet po wyzdrowieniu u wielu ptaków nastąpiło zahamowanie wzrostu i rozwoju. W leczeniu stosuje się powszechnie dostępne kokcydiostatyki ? najczęściej w karmie, rzadziej w wodzie. Postać nerkową E. truncata leczy się najskuteczniej antybiotykami z grupy tetracyklin.Cykl rozwoju E. truncata trwa 5?6 dni. Umiejscawia się ona w nabłonku kanalików nerkowych. Jest ściśle specyficzna i nie zaraża innych gatunków drobiu. E. nocens, żyjąca w przewodzie pokarmowym, wykazuje tendencję do przenikania w głąb tkanek.
